This page in Tamil   Hindi/Sanskrit   Telugu   Malayalam   Bengali   Kannada   English   Gujarathi   Oriya   Singala   Tibetian   Thai   Urdu   Cyrillic/Russian  
ஆளுடையபிள்ளையார் திருவந்தாதி

Back to Top
நம்பியாண்டார் நம்பி   ஆளுடையபிள்ளையார் திருவந்தாதி  
11.034   ஆளுடையபிள்ளையார் திருவந்தாதி  
பண் -   (திருத்தலம் ; அருள்தரு உடனுறை அருள்மிகு திருவடிகள் போற்றி )

11.034 ஆளுடையபிள்ளையார் திருவந்தாதி   ( )

பார்மண் டலத்தினிற் பன்னிரு பேரொடு மன்னிநின்ற நீர்மண் டலப்படப் பைப்பிர மாபுரம் நீறணிந்த கார்மண் டலக்கண்டத் தெண்தடந் தோளான் கருணைபெற்ற தார்மண் டலமணி சம்பந்தன் மேவிய தண்பதியே.

[1]

பதிகப் பெருவழி காட்டிப் பருப்பதக் கோன்பயந்த மதியத் திருநுதல் பங்க னருள்பெற வைத்தஎங்கள் நிதியைப் பிரமா புரநகர் மன்னனை யென்னுடைய கதியைக் கருதவல் லோரம ராவதி காவலரே.

[2]

காப்பயில் காழிக் கவுணியர் தீபற்கென் காரணமா மாப்பழி வாரா வகையிருப் பேன்என்ன, மாரனென்னே! பூப்பயில் வாளிக ளஞ்சுமென் நெஞ்சுரங் கப்புகுந்த; வேப்பயில் வார்சிலை கால்வளை யாநிற்கும் மீண்டிரவே.

[3]

இரவும் பகலும்நின் பாதத் தலரென் வழிமுழுதும் பரவும் பரிசே யருளுகண் டாயிந்தப் பாரகத்தே விரவும் பரமத கோளரி யே!குட வெள்வளைகள் தரளஞ் சொரியுங் கடல்புடை சூழ்ந்த தராய்மன்னனே.

[4]

மன்னிய மோகச் சுவையொளி யூறோசை நாற்றமென்றிப் பன்னிய ஐந்தின் பதங்கடந் தோர்க்குந் தொடர்வரிய பொன்னியல் பாடகம் கிங்கிணிப் பாத நிழல்புகுவோர் துன்னிய காஅமர் சண்பையர் நாதற்குத் தொண்டர்களே.

[5]

தொண்டினஞ் சூழச் சுரிகுழ லார்தம் மனந்தொடர, வண்டினஞ் சூழ வருமிவன் போலும், மயிலுகுத்த கண்டினஞ் சூழ்ந்த வளைபிரம் போக்கழு வாவுடலம் விண்டினஞ் சூழக் கழுவின ஆக்கிய வித்தகனே.

[6]

வித்தகம் பேசி,நம் வேணுத் தலைவனை வாள்நிகர்த்து முத்தகங் காட்டும் முறுவல்நல் லார்தம் மனம்அணைய, உய்த்தகம் போந்திருந் துள்ளவும் இல்லா தனவுமுறு பொத்தகம் போலும்! முதுமுலைப் பாணன் புணர்க்கின்றதே.

[7]

புணர்ந்தநன் மேகச் சிறுநுண் துளியின் சிறகொதுக்கி உணர்ந்தனர் போல விருந்தனை யால்உல கம்பரசும் குணந்திகழ் ஞானசம் பந்தன் கொடிமதில் கொச்சையின்வாய் மணந்தவர் போயின ரோசொல்லு, வாழி! மடக்குருகே.

[8]

குருந்தலர் முல்லையங் கோவல ரேற்றின் கொலைமருப்பால் அருந்திற லாகத் துழுதசெஞ் சேற்றரு காசனிதன் பெருந்திற மாமதில் சண்பை நகரன்ன பேரமைத்தோள் திருந்திழை ஆர்வம் . . . . . . . . . முரசே.

[9]

முரசம் கரைய,முன் தோரணம் நீட, முழுநிதியின் பரிசங் கொணர்வா னமைகின் றனர்பலர்; பார்த்தினிநீ அரிசங் கணைதலென் னாமுன் கருது, அரு காசனிதன் சுரிசங் கணைவயல் தந்த நகரன்ன தூமொழிக்கே.

[10]

மொழிவது, சைவ சிகாமணி மூரித் தடவரைத்தோள் தொழுவது, மற்றவன் தூமலர்ப் பாதங்கள்; தாமங்கமழ்ந் தெழுவது, கூந்தல் பூந்தா மரையினி யாதுகொலோ! மொழிவது, சேரி முப்புதை மாதர் முறுவலித்தே.

[11]

வலிகெழு குண்டர்க்கு வைகைக் கரையன்று வான்கொடுத்த கலிகெழு திண்தோள் கவுணியர் தீபன், கடலுடுத்த ஒலிதரு நீர்வை யகத்தை யுறையிட்ட தொத்துதிரு மலிதரு வார்பனி யாம்,மட மாதினை வாட்டுவதே.

[12]

வாட்டுவர் தத்தந் துயரை;வன் கேழலின் பின்புசென்ற வேட்டுவர் கோலத்து வேதத் தலைவனை மெல்விரலால், தோட்டியல் காத னிவனென்று தாதைக்குச் சூழ்விசும்பில் காட்டிய கன்றின் கழல்திற மானவை கற்றவரே.

[13]

அவர்சென் றணுகுவர்; மீள்வதிங்கு அன்னை யருகர்தம்மைத் தவர்கின்ற தண்டமிழ்ச் சைவ சிகாமணி சண்பையென்னப் பவர்கின்ற நீள்கொடிக் கோபுரம் பல்கதி ரோன்பரியைக் கவர்கின்ற சூலத் தொடுநின்று தோன்றுங் கடிநகரே.

[14]

நகரங் கெடப்பண்டு திண்தேர் மிசைநின்று, நான்மறைகள் பகரங் கழலவ னைப்பதி னாறா யிரம்பதிகம் மகரங் கிளர்கடல் வையம் துயர்கெட வாய்மொழிந்த நிகரங் கிலிகலிக் காழிப் பிரானென்பர், நீணிலத்தே.

[15]

நிலம் ஏறியமருப் பின்திரு மாலும், நிலம்படைத்த குலம் ஏறியமலர்க் கோகனை தத்தய னுங்கொழிக்குஞ் சலம் ஏறியமுடி தாள்கண் டிலர்,தந்தை காணவன்று நலம் ஏறியபுகழ்ச் சம்பந்தன் காட்டிய நாதனையே.

[16]

நாதன் நனிபள்ளி சூழ்நகர் கானக மாக்கிஃதே போதின் மலிவய லாக்கிய கோனமர் பொற்புகலி மேதை நெடுங்கடல் வாருங் கயலோ? விலைக்குளது காதி னளவும் மிளிர்கய லோ?சொல்லு; காரிகையே.

[17]

கைம்மையி னால்நின் கழல்பர வாது,கண் டார்க்(கு)இவனோர் வன்மைய னேயென்னும் வண்ணம் நடித்து, விழுப்பொருளோ(டு) இம்மையில் யானெய்து மின்பங் கருதித் திரிதருமத் தன்மையி னேற்கும் அருளுதி யோ!சொல்லு சம்பந்தனே.

[18]

பந்தார் அணிவிரற் பங்கயக் கொங்கைப் பவளச்செவ்வாய்க் கொந்தார் நறுங்குழல் கோமள வல்லியைக் கூறருஞ்சீர் நந்தா விளக்கினைக் கண்டது நானெப்பொழுது முன்னுஞ் சந்தார் அகலத் தருகா சனிதன் தடவரையே.

[19]

வரைகொண்ட மாமதில் சண்பைத் தலைவனை வாழ்த்தலர்போல் நிரைகொண்டு வானோர் கடைந்ததின் நஞ்ச நிகழக்கொலாம், நுரைகொண்டு மெய்ப்பரத் துள்ளஞ் சுழலநொந் தோரிரவும் திரைகொண் டலமரு மிவ்வகல் ஞாலஞ் செறிகடலே.

[20]

கடலன்ன பொய்மைகள் செய்யினும் வெய்ய கடுநரகத் திடநம னேவுதற் கெவ்விடத் தானிருஞ் செந்தமிழால் திடமன்னு மாமதில் சண்பைத் தலைவன்செந் தாமரையின் வடமன்னு நீள்முடி யானடிப் போதவை வாழ்த்தினமே.

[21]

வாழ்த்துவ தெம்பர மேயாகும், அந்தத்து வையமுந்நீர் ஆழ்த்திய காலத்து மாழா தது,வரன் சேவடியே ஏத்திய ஞானசம் பந்தற் கிடமிசைத் தும்பிகொம்பர்க் காத்திகழ் கேதகம், போதக மீனுங் கழுமலமே.

[22]

மலர்பயில் வாட்கண்ணி, கேள்;கண்ணி நீண்முடி வண்கமலப் பலர்மயில் கீர்த்திக் கவுணியர் தீபன் பகைவரென்னத் தலைபயில் பூம்புனங் கொய்திடு மே?கணி யார்புலம்ப அலர்பயி லாமுன் பறித்தன மாகில் அரும்பினையே.

[23]

அரும்பின அன்பில்லை யர்ச்சனை யில்லை யரன்நெறியே விரும்பின மாந்தர்க்கு மெய்ப்பணி செய்கிலன் பொய்க்கமைந்த இரும்பன வுள்ளத்தி னேற்கெங்ங னேவந்து நேர்பட்டதால் கரும்பன நீள்வயல் சூழ்காழி நாதன் கழலடியே.

[24]

அடியால் அலர்மிதித் தாலரத் தம்பில் கமிர்தமின்(று)இக் கொடியா னொடும்பின் நடந்ததெவ் வா(று)அலர் கோகனதக் கடியார் நறுங்கண்ணி ஞானசம் பந்தன் கருதலர்போல் வெடியா விடுவெம் பரல்சுறு நாறு வியன்கரத்தே.

[25]

சுரபுரத் தார்தம் துயருக் கிரங்கிச் சுரர்கள்தங்கள் பரபுரத் தார்தந் துயர்கண் டருளும் பரமன்மன்னும் அரபுரத் தானடி எய்துவ னென்ப, அவனடிசேர் சிரபுரத் தானடி யாரடி யேனென்றும் திண்ணனவே.

[26]

திண்ணென வார்சென்ற நாட்டிடை யில்லைகொல்! தீந்தமிழோர் கண்ணென வோங்கும் கவுணியர் தீபன்கை போல்பொழிந்து விண்ணின வாய்முல்லை மெல்லரும் பீன,மற் றியாம்மெலிய எண்ணின நாள்வழு வா(து)இரைத்(து) ஓடி எழுமுகிலே.

[27]

எழுவாள் மதியால் வெதுப்புண்(டு) அலமந் தெழுந்துவிம்மித் தொழுவாள், தனக்கின் றருளுங் கொலாந்,தொழு நீரவைகைக் குழுவா யெதிர்ந்த உறிகைப் பறிதலைக் குண்டர்தங்கள் கழுவா வுடலம் கழுவின வாக்கிய கற்பகமே.

[28]

கற்பா நறவம் மணிகொழித் துந்தும் அலைச்சிலம்பா! நற்பா மொழியெழில் ஞானசம் பந்தன் புறவமன்ன விற்பா நுதலிதன் மென்முலை யின்னிளம் செவ்விகண்டிட்(டு) இற்பா விடும்வண்ண மெண்ணுகின் றாளம்ம! வெம்மனையே.

[29]

எம்மனை யா,எந்தை யாயென்னை யாண்டென் துயர்தவிர்த்த செம்மலர் நீள்முடி ஞானசம் பந்தன் புறவமன்னீர்! வெம்முனை வேலென்ன வென்னமிளிர்ந்து வெளுத்(து) அரியேன்(று) உம்மன வோவல்ல வோவந்தெ னுள்ளத் தொளிர்வனவே.

[30]

ஒளிறு மணிப்பணி நாட்டும், உலகத்தும் உம்பருள்ளும் வெளிறு படச்சில நிற்பதுண் டே?மிண்டி மீனுகளும் அளறு பயற்சண்பை நாத னமுதப் பதிகமென்னுங் களிறு விடப்புகு மேல்தொண்டர் பாடும் கவிதைகளே.

[31]

கவிக்குத் தகுவன, கண்ணுக் கினியன, கேட்கில்இன்பம் செவிக்குத் தருவன, சிந்தைக் குரியன பைந்தரளம் நவிக்கண் சிறுமியர் முற்றில் முகந்துதம் சிற்றில்தொறும் குவிக்கத் திரைபரக் குங்கொச்சை நாதன் குரைகழலே.

[32]

கழல்கின்ற ஐங்கணை, யந்தியும், அன்றிலுங் கால்பரப்பிட்(டு) அழல்கின்ற தென்றலும் வந்திங் கடர்ப்ப,வன் றாயிழைக்காச் சுழல்கின்ற நஞ்சந் தணித்தவன் தன்னைத் தொடர்ந்துபின்போய் உழல்கின்ற நெஞ்சமிங் கென்னோ, இனிஇன் றுறுகின்றதே.

[33]

உறுகின்ற வன்பினோ(டு) ஒத்திய தாளமு முள்ளுருகிப் பெறுகின்ற வின்பும், பிறைநுதல் முண்டமுங் கண்டவரைத் தெறுகின்ற வாறென்ன செய்தவ மோ!வந்தென் சிந்தையுள்ளே துறுகின்ற பாதன் கழுமலம் போலுந் துடியிடைக்கே.

[34]

இடையு மெழுதா தொழியலும் ஆம்;இன வண்டுகளின் புடையு மெழுதினும் பூங்குழ லொக்குமப் பொன்னனையாள் நடையும் நகையுந் தமிழா கரன்தன் புகலிநற்றேன் அடையும் மொழியு மெழுதிடின், சால அதிசயமே.

[35]

மேனாட் டமரர் தொழவிருப் பாரும், வினைப்பயன்கள் தாநாட் டருநர கிற்றளர் வாருந் தமிழர்தங்கள் கோனாட்(டு) அருகர் குழாம்வென்ற கொச்சையர் கோன்கமலப் பூநாட்டு அடிபணிந் தாருமல் லாத புலையருமே.

[36]

புலையடித் தொண்டனைப் பூசுர னாக்கிப் பொருகயற்கண் மலைமடப் பாவைக்கு மாநட மாடும் மணியையென்தன் தலையிடைப் பாதனைக் கற்றாங் குரைத்தசம் பந்தனென்னா, முலையிடைப் பொன்கொண்டு, சங்கிழந் தாளென்தன் மொய்குழலே.

[37]

குழலியல் இன்கவி ஞானசம் பந்தன் குரைகழல்போல் கழலியல் பாதம் பணிந்தே னுனையுங் கதிரவனே! தழலியல் வெம்மை தணித்தருள் நீ;தணி யாதவெம்மை அழலியல் கான்நடந் தாள்வினை யேன்பெற்ற வாரணங்கே.

[38]

அணங்கமர் யாழ்முரித்(து) ஆண்பனை பெண்பனை யாக்கி,அமண் கணங்கழு வேற்றிக் கடுவிடந் தீர்த்துக் கதவடைத்துப் பிணங்கலை நீரெதி ரோடஞ் செலுத்தின, வெண்பிறையோ(டு) இணங்கிய மாடச் சிரபுரத் தான்தன் இருந்தமிழே.

[39]

இருந்தண் புகலி,கோ லக்கா, வெழிலா வடுதுறை,சீர் பொருந்தும் அரத்துறை போனகம், தாளம்,நன் பொன், சிவிகை அருந்திட ஒற்ற,முத் தீச்செய வேற வரனளித்த பெருந்தகை சீரினை யெம்பர மோ!நின்று பேசுவதே.

[40]

பேசுந் தகையதன் றேயின்று மன்றும் தமிழ்விரகன் தேசம் முழுதும் மழைமறந்(து) ஊண்கெடச் செந்தழற்கை ஈசன் திருவரு ளாலெழில் வீழி மிழலையின்வாய்க் காசின் மழைபொழிந் தானென்றிஞ் ஞாலம் கவின்பெறவே.

[41]

பெறுவது நிச்சயம் அஞ்சல்நெஞ் சேபிர மாபுரத்து மறுவறு பொற்கழல் ஞானசம் பந்தனை வாழ்த்துதலால் வெறியுறு கொன்றை மறியுறு செங்கை விடையெடுத்த பொறியுறு பொற்கொடி யெம்பெரு மானவர் பொன்னுலகே.

[42]

பொன்னார் மதில்சூழ் புகலிக் கரசை, யருகர்தங்கள் தென்னாட் டரணட்ட சிங்கத் தினை,யெஞ் சிவனிவனென்(று) அந்நாள் குதலைத் திருவாய் மொழிக ளருளிச்செய்த என்னானை யைப்பணி வார்க்கில்லை, காண்க யமாலயமே.

[43]

மாலையொப் பாகும் பிறைமுன்பு நின்று, மணிகுறுக்கி வேலையைப் பாடணைத்(து) ஆங்கெழில் மன்மதன் வில்குனித்த கோலையெப் போதும் பிடிப்பன் வடுப்படு கொக்கினஞ்சூழ் சோலையைக் காழித் தலைவன் மலரின்று சூடிடினே.

[44]

சூடுநற் றார்த்தமி ழாகரன் தன்பொற் சுடர்வரைத்தோள் கூடுதற்(கு) ஏசற்ற கொம்பினை நீயுங் கொடும்பகைநின்(று) ஆடுதற் கேயத்த னைக்குனை யே,நின்னை யாடரவம் வாடிடக் காரும் மறுவும் படுகின்ற வாண்மதியே.

[45]

மதிக்க தகுநுதல் மாதொடும் எங்கள் மலையில்வைகித் துதிக்கத் தகுசண்பை நாதன் சுருதி கடந்துழவோர் மிதிக்கக் கமலம் முகிழ்த்தண் தேனுண்டு, மிண்டிவரால் குதிக்கக் குருகிரி யுங்கொச்சை நாடு குறுகுமினே.

[46]

குறுமனம் உள்கல வாத்தமி ழாகரன் கொச்சையன்ன நறுமலர் மென்குழ லாயஞ்ச லெம்மூர் நகுமதிசென்(று) உறுமனை யொண்சுவ ரோவியக் கிள்ளைக்கு நும்பதியிற் சிறுமிகள் சென்றிருந்(து) அங்கையை நீட்டுவர்; சேயிழையே.

[47]

இழைவள ராகத்து ஞான சம்பந்த னிருஞ்சுருதிக் கழைவளர் குன்று கடத்தலுங் காண்பீர் கடைசியர்,நீள் முழைவளர் நண்டு படத்தடஞ் சாலிமுத் துக்கிளைக்கும் மழைவளர் நீள்குடு மிப்பொழில் சூழ்ந்த வளவளலே.

[48]

வயலார் மருகல் பதிதன்னில், வாளர வாற்கடியுண்(டு) அயலா விழுந்த அவனுக் கிரங்கி யறிவழிந்த கயலார் கருங்கண்ணி தன்துயர் தீர்த்த கருணைவெள்ளப் புயலார் தருகையி னைனென்னத் தோன்றிடும் புண்ணியமே.

[49]

புண்ணிய நாடு புகுவதற் காகக் புலனடக்கி, எண்ணிய செய்தொழில் நிற்ப(து)எல் லாருமின் றியானெனக்கு நண்ணிய செய்தொழில் ஞானசம் பந்தனை நந்தமர்நீர்க் கண்ணியன் மாடக் கழுமலத் தானைக் கருதுவதே.

[50]

கருதத் தவவருள் ஈந்தருள் ஞானசம் பந்தன்சண்பை இரதக் கிளிமொழி மாதே! கலங்கல் இவருடலம் பொருதக் கழுநிரை யாக்குவன்; நுந்தமர் போர்ப்படையேல் மருதச் சினையில் பொதும்பரு ளேறி மறைகுவனே.

[51]

மறைமுழங் குங்குழ லார்கலி காட்ட, வயற்கடைஞர் பறைமுழங் கும்புக லித்தமி ழாகரன் பற்றலர்போல துறைமுழங் குங்கரி சீறி, மடங்கள் சுடர்ப்பளிங்கின் அறைமுழங் கும்வழி நீவரிற் சால வரும்பழியே.

[52]

பழிக்கே தகுகின்ற(து) இன்(று)இப் பிறைபல் கதிர்விழுந்த வழிக்கே திகழ்தரு செக்கரைக் கொச்சை வயவரென்னும் மொழிக்கே விரும்பி முளரிக் கலமரு மோவியர்தம் கிழிக்கே தருமுரு வத்திவள் வாடிடக் கீள்கின்றதே.

[53]

கீளரிக் குன்றத் தரவ முமிழ்ந்த கிளர்மணியின் வாளரிக் கும்வைகை மாண்டன ரென்பர் வயற்புகலித் தாளரிக் கும்அரி யானருள் பெற்ற பரசமய கோளரிக் குந்நிக ராத்தமிழ் நாட்டுள்ள குண்டர்களே.

[54]

குண்டகழ் சூழ்தரு கொச்சைத் தலைவன்றன் குன்றகஞ்சேர் வண்டக மென்மலர் வல்லியன் னீர்!வரி விற்புருவக் கண்டக வாளி படப்புடை வீழ்செங் கலங்கலொடும் புண்தகக் கேழல் புகுந்ததுண் டோ?நுங்கள் பூம்புனத்தே.

[55]

புனத்தெழு கைம்மதக் குன்றம தாயங்கொர் புன்கலையாய், வனத்தெழு சந்தனப் பைந்தழை யாய்,வந்து வந்தடியேன் மனத்தெழு பொற்கழல் ஞானசம் பந்தன்வண் கொஞ்சையன்னாள் கனத்தெழு கொங்கைக ளாயல்கு லாய்த்திவர் கட்டுரையே.

[56]

கட்டது வேகொண்டு கள்ளுண்டு, நுங்கைக ளாற்துணங்கை இட்டது வேயன்றி, யெட்டனைத் தானிவ ளுள்ளுறுநோய் விட்டது வே?யன்றி வெங்குரு நாதன்றன் பங்கயத்தின் மட்டவிழ் தார்கொண்டு சூட்டுமின், பேதை மகிழ்வுறவே.

[57]

உறவும், பொருளுமொண் போகமுங் கல்வியுங் கல்வியுற்ற துறவும், துறவிப் பயனு மெனக்குச் சுழிந்தபுனல் புறவும், பொழிலும் பொழில்சூழ் பொதும்புந் ததும்பும்வண்டின் நறவும், பொழிலெழிற் காழியர் கோன்திரு நாமங்களே.

[58]

நாமுகந் தேத்திய ஞானசம் பந்தனை நண்ணலர்போல் ஏமுக வெஞ்சரஞ் சிந்திவல் இஞ்சி யிடிபடுக்கத் தீமுகந் தோன்றிகள் தோன்றத் தளவம் முகையரும்பக் காமுகம் பூமுகங் காட்டிநின் ரார்த்தன காரினமே.

[59]

கார்அங்(கு) அணைபொழிற் காழிக் கவுணியர் தீபன்,நல்லூர்ச் சீர்அங்(கு) அணைநற் பெருமணந் தன்னில் சிவபுரத்து, வார்அங்(கு) அணைகொங்கை மாதொடும் புக்குறும் போது,வந்தார் ஆர்அங்(கு) ஒழிந்தனர், பெற்றதல் லால்,அவ் அரும்பதமே.

[60]

அரும்பத மாக்கு மடயரொ(டு) அஞ்சலித் தார்க்கரிய பெரும்பத மெய்தலுற் றீர்!வந் திறைஞ்சுமின், பேரரவம் வரும்ப நான்மறைக் காழித் தலைவன் மலர்க்கமலத் தரும்பத ஞானசம் பந்தனென் னானைதன் தாளிணையே.

[61]

தாளின் சரணந் தருஞ்சண்பை நாதன் தரியலர்போல் கீளின் மலங்க விலங்கே புகுந்திடும், கெண்டைகளும், வாளுந் தொலைய மதர்த்திரு காதி னளவும்வந்து மீளுங் கருங்கண்ணி மின்புரி யாவைத்த மென்னகையே.

[62]

நகுகின்ற முல்லைநண் ணாரெரி கண்டத்(து) அவர்கவர்ந்த மிகுகின்ற நன்னிதி காட்டின கொன்றை; விரவலரூர் புகுகின்ற தீயெனப் பூத்தன தோன்றி; புறவமன்கைத் தகுகின்ற கோடல்கள்; அன்பரின் றெய்துவர் கார்மயிலே.

[63]

மயிலேந் தியவள்ளல் தன்னை யளிப்ப மதிபுணர்ந்த எயிலேந் தியசண்பை நாத னுலகத்(து) எதிர்பவர்யார்? குயிலேந் தியபொழிற் கொங்கேந் தியகொம்பி னம்புதழீஇ அயிலேந் தியமலர் கண்டுள னாய்வந்த அண்ணலுக்கே.

[64]

அண்ணல் மணிவளைத் தோளரு காசனி சண்பையன்ன பெண்ணி னமிர்தநல் லாள்குழல் நாற்றம் பெடையொடுபூஞ் சுண்ணந் துதைந்தவண் டே!கண்ட துண்டுகொல்? தூங்கொலிநீர்த் தண்ணம் பொழிலெழிற் காசினி பூத்தமென் தாதுகளே.

[65]

தாதுகல் தோய்த்தநஞ் சந்தாந் யார்சட லம்படுத்துத் தூதையிற் சிக்கங் கரஞ்சேர்த்து வாளா துலுக்குகின்றீர்; பேதியிற் புத்தர்கள்! வம்மின்; புகலியர் கோனன்னநாட் காதியிட் டேற்றும் கழுத்திறம் பாடிக் களித்திடவே.

[66]

களியுறு தேன்தார்க் கவுணியர் தீபன் கருதலர்போல் வெளியுறு ஞாலம் பகலிழுந் தால்,விரை யார்கமலத்(து) அளியுறு மென்மலர்த் தாதளைந்(து) ஆழி யழைப்பவரும் துளியுறு வாடையி தாம்மட மானைத் துவளவிப்பதே.

[67]

தேறும் புனல்தில்லைச் சிற்றம் பலத்துச் சிறந்துவந்துள் ஊறு மமிர்தைப் பருகிட் டெழுவதொ ருட்களிப்புக் கூறும் வழிமொழி தந்தெனை வாழ்வித் தவன்கொழுந்தேன் நாறும் அலங்கல் தமிழா கரனென்னும் நன்னிதியே.

[68]

நிதியுறு வாரற னின்பம்வீ டெய்துவ ரென்னவேதம் துதியுறு நீள்வயல் காழியர் கோனைத் தொழாரினைய நதியுறு நீர்தெளித்(து) அஞ்ச லெனவண்ண லன்றோவெனா மதியுறு வாணுதல் பாதம் பணிந்தனள் மன்னனையே.

[69]

மன்னங் கனை!செந் தமிழா கரன்வெற்பில் வந்தொருவர் அன்னங்கள் அஞ்சன்மி னென்றடர் வேழத் திடைவிலங்கிப் பொன்னங் கலைசா வகையெடுத் தாற்கிவள் பூணழுந்தி இன்னந் தழும்புள வாம்பெரும் பாலுமவ் வேந்தலுக்கே.

[70]

ஏந்தும் உலகுறு வீரெழில் நீலநக் கற்குமின்பப் பூந்தண் புகலூர் முருகற்கும் தோழனைப் போகமார்ப்பைக் காந்துங் கனலிற் குளிர்படுத் துக்கடற் கூடலின்வாய் வேந்தின் துயர்தவிர்த் தானையெப் போதும் விரும்புமினே.

[71]

விரும்பும் புதல்வனை மெய்யரிந் தாக்கிய வின்னமிர்தம் அரும்பும் புனற்சடை யாய்உண் டருளென் றடிபணிந்த இரும்பின் சுடர்களிற் றான்சிறுத் தொண்டனை யேத்துதிரேல் சுரும்பின் மலர்த்தமி ழாகரன் பாதம் தொடர்வெளிதே.

[72]

எளிவந்த வா!வெழில் பூவரை ஞாண்,மணித் தார்தழங்கத் துளிவந்த கண்பிசைந் தேங்கலு மெங்க ளரன்துணையாங் கிளிவந்த சொல்லி,பொற் கிண்ணத்தின் ஞான வமிர்தளித்த அளிவந்த பூங்குஞ்சி யின்சொற் சிறுக்கன்ற னாரருளே.

[73]

அருளுந் தமிழா கர!நின் னலங்கல்தந் தென்பெயரச் சுருளுங் குழலியற் கீந்திலை யேமுன்பு தூங்குகரத்(து) உருளும் களிற்றினொ(டு) ஒட்டரு வானை யருளியன்றே மருளின் மொழிமட வாள்பெய ரென்கண் வருவிப்பதே.

[74]

வருவார் உருவின் வழிவழி வைத்த வனமருந்தும் திருவார் இருந்த செழுநகரச் செவ்வித் திருவடிக்காள் தருவான் தமிழா கரகரம் போற்சலம் வீசக்கண்டு வெருவா வணங்கொண்டல் கள்மிண்டி வானத்து மின்னியவே.

[75]

மின்னார் குடுமி நெடுவெற் பகங்கொங்கில் வீழ்பனிநோய் தன்னார் வழிகெட் டழிந்தமை சொல்லுவர் காணிறையே மன்னார் பரிசனத் தார்மேல் புகலு மெவர்க்குமிக்க நன்னா வலர்பெரு மானரு காசனி நல்கிடவே.

[76]

நல்கென் றடியி னிணைபணி யார்;சண்பை நம்பெருமான் பல்கும் பெரும்புகழ் பாடகில் லார்சிலர் பாழ்க்கிறைத்திட்(டு) ஒல்கு முடம்பின ராய்,வழி தேடிட் டிடறிமுட்டிப் பில்கு மிடமறி யார்கெடு வாருறு பேய்த்தனமே.

[77]

தனமே தருபுகழ்ச் சைவ சிகாமணி தன்னருள்போல் மனமே புகுந்த மடக்கொடி யே!மலர் மேலிருந்த அனமே! யமிர்தக் குமுதச்செவ் வாயுங்க ளாயமென்னும் இனமே பொலியவண் டாடெழிற் சோலையு ளெய்துகவே.

[78]

உகட்டித்து மோட்டு வராலினம் மேதி முலையுரிஞ்ச அகட்டிற் சொரிபால் தடம்நிறை கொச்சை வயத்தரசைத் தகட்டில் திகழ்மணிப் பூண்தமி ழாகரன் தன்னையல்லால், பகட்டில் பொலியினும் வேண்டேன், ஒருவரைப் பாடுதலே.

[79]

பாடிய செந்தமி ழாற்பழங் காசு பரிசில் பெற்ற நீடிய சீர்த்திரு ஞானசம் பந்தன் நிறைபுகழான் நாடிய பூந்திரு நாவுக் கரசோ டெழில்மிழலைக் கூடிய கூட்டத்தி னாலுள தாய்த்திக் குவலயமே.

[80]

வலையத் திணிதோள் மிசைமழ வேற்றி, மனைப்புறத்து நிலையெத் தனைபொழு தோகண்ட(து) ஊரனை நீதிகெட்டார் குலையக் கழுவின் குழுக்கண்ட வன்திகழ் கொச்சையன்ன சிலையொத்த வாள்நுதல்! முன்போல் மலர்க திருக்கண்களே.

[81]

கண்ணார் திருநுத லோன்கோலக் காவில் கரநொடியால் பண்ணார் தரப்பாடு சண்பையர் கோன்பாணி நொந்திடுமென்(று) எண்ணா வெழுத்தஞ்சு மிட்டபொன் தாளங்க ளீயக்கண்டும் மண்ணார் சிலர்சண்பை நாதனை யேத்தார் வருந்துவதே.

[82]

வருந்துங் கொலாங்கழல், மண்மிசை யேகிடில் என்றுமென்றார்த் திருந்தும் புகழ்ச்சண்பை ஞானசம் பந்தற்குச் சீர்மணிகள் பொருந்துஞ் சிவிகை கொடுத்தனன் காண்;புண ரித்திகழ்நஞ்(சு) அருந்தும் பிரான்நம் மரத்துறை மேய வரும்பொருளே.

[83]

பொருளென வென்னைத்தன் பொற்கழல் காட்டிப் புகுந்தெனக்கிங்(கு) அருளிய சீர்த்திரு ஞானசம் பந்த னருளிலர்போல் வெருளின மானின்மென் நோக்கியை விட்டு விழுநிதியின் திரளினை யாதரித் தால்நன்று சாலவென் சிந்தனைக்கே.

[84]

சிந்தையைத் தேனைத் திருவா வடுதுறை யுள்திகழும் எந்தையைப் பாட லிசைத்துத் தொலையா நிதியமெய்தித் தந்தையைத் தீத்தொழில் மூட்டிய கோன்சரண் சார்விலரேல் நிந்தையைப் பெற்(று)ஒழி யாதிரந் தேகரம் நீட்டுவரே.

[85]

நீட்டுவ ரோதத்தொ டேறிய சங்கம் நெகுமுளரித் தோடுவெண் முத்தம் சொரிசண்பை நாதன் தொழாதவரின் வேட்டுவர் வேட்டதண் ணீரினுக்(கு) உண்ணீ ருணக்குழித்த காட்டுவ ரூறல் பருகும் கொலாமெம் கனங்குழையே.

[86]

குழைக்கின்ற கொன்றைபொன் போல மலரநுங் கூட்டமெல்லாம் அழைக்கின்ற கொண்ட லியம்புஒன் றிலையகன் றார்வரவு பிழைக்கின் றதுகொலென் றஞ்சியொண் சண்பைப் பிரான்புறவத்(து) இழைக்கின்ற கூடல் முடயஎண் ணாத இளங்கொடிக்கே.

[87]

கொடித்தே ரவுணர் குழாமன லூட்டிய குன்றவில்லி அடித்தேர் கருத்தி னருகா சனியை யணியிழையார் முடித்தேர் கமலர் கவர்வான், முரிபுரு வச்சிலையால் வடித்தேர் நயனக் கணையிணை கோத்து வளைத்தனரே.

[88]

வளைபடு தண்கடற் கொச்சை வயவன் மலர்க்கழற்கே வளைபடு நீண்முடி வார்புன லூரன்தன் நீரில்அம்கு வளைபடு கண்ணியர் தம்பொதுத் தம்பலம் நாறுமிந்த வளைபடு கிங்கிணிக் கால்மைந்தன் வாயின் மணிமுத்தமே.

[89]

முத்தன வெண்ணகை யார்மயல் மாற்றி, முறைவழுவா(து) எத்தனை காலம்நின்று ஏத்து மவரினு மென்பணிந்த பித்தனை, யெங்கள் பிரானை, யணைவ தெளிதுகண்டீர்; அத்தனை, ஞானசம் பந்தனைப் பாதம் அடைந்தவர்க்கே.

[90]

அடைத்தது மாமறைக் காடர்தம் கோயிற்கதவினை அன்று உடைத்தது பாணன்தன் யாழின் ஒலியை யுரகவிடம் துடைத்தது தோணி புரத்துக்கு இறைவன் சுடரொளிவாய் படைத்தது தண்மையை நள்ளாற்று அரசு பணித்திடவே.

[91]

பணிபடு நுண்ணிடை பாதம் பொறாபல காதமென்று தணிபடு மின்சொற்க ளால்தவிர்த் தேற்குத் தழலுமிழ்கான் மணிபடு பொற்கழல் ஞானடம் பந்தன் மருவலர்போல் துணிபடு வேலன்ன கண்ணியென் னோவந்து தோன்றியதே.

[92]

தோன்றல்தன் னோடுட னேகிய சுந்தரப் பூண்முலையை ஈன்றவ ரேயிந்த வேந்திழை யார் இவ்வளவில் வான்றவர் சூழுந் தமிழா கரன்தன் வடவரையே போன்றபொன் மாடக் கழுமல நாடு பொருந்துவரே.

[93]

பொருந்திய ஞானத் தமிழா கரன்பதி, பொற்புரிசை திருந்திய தோணி புரத்துக் கிறைவன் திருவருளால் கருந்தடம் நீரெழு காலையிற் காகூ கழுமலமென்(று) இருந்திட வாமென்று வானவ ராகி யியங்கியதே.

[94]

இயலா தனபல சிந்தைய ராயிய லுங்கொலென்று முயலா தனவே முயன்றுவன் மோகச் சுழியழுந்திச் செயலார் வரைமதிற் காழியர் கோன்திரு நாமங்களுக்(கு) அயலா ரெனப்பல காலங்கள் போக்குவ ராதர்களே.

[95]

ஆதர வும்,பயப் பும்மிவ ளெய்தின ளென்றபலார் மாத ரவஞ்சொல்லி யென்னை நகுவது! மாமறையின் ஓதர வம்பொலி காழித் தமிழா கரனொடன்றே தீதர வம்பட வன்னையென் னோபல செப்புவதே.

[96]

செப்பிய வென்ன தவம்முயன் ரேன்நல்ல செந்தமிழால் ஒப்புடை மாலைத் தமிழா கரனை, யுணர்வுடையோர் கற்புடை வாய்மொழி யேத்தும் படிதக றிட்டிவர மற்படு தொல்லைக் கடல்புடை சூழ்தரு மண்மிடையே.

[97]

மண்ணில் திகழ்சண்பை நாதனை வாதினில் வல்லமணைப் பண்ணைக் கழுவின் நுதிவைத்தெம் பந்த வினையறுக்கும் கண்ணைக் கதியைத் தமிழா கரனை,யெங் கற்பகத்தைத் திண்ணற் றொடையற் கவுணியர் தீபனைச் சேர்ந்தனமே.

[98]

சேரும் புகழ்த்திரு ஞானசம் பந்தனை யானுரைத்த பேருந் தமிழ்ப்பா வினவவல் லவர்பெற்ற வின்புலகங் காருந் திருமுடற் ராயரு ளாயென்று கைதொழுவர் நீரும் மலரும் கொளாநெடு மாலும் பிரமனுமே.

[99]

பிரமா புரம்வெங் குரு,சண்பை, தோணி, புகலி,கொச்சை சிரமார் புரம்,நற் புறவந், தராய்,காழி, வேணுபுரம் வரமார் பொழில்திரு ஞானசம் பந்தன் பதிக்குமிக்க பரமார் கழுமலர் பன்னிரு நாமமிப் பாரகத்தே.

[100]

பராகலத் துன்பங் கடந்தமர ரால்பணியும் ஏரகலம் பெற்றாலு மின்னாதால் - காரகிலின் தூமங் கமழ்மாடத் தோணி புரத்தலைவன் நாமஞ் செவிக்கிசையா நாள்.

[101]

This page was last modified on Thu, 09 May 2024 01:33:06 -0400
          send corrections and suggestions to admin-at-sivaya.org

thirumurai nool